21 postulatów "Solidarności"

Lech Wałęsa, pierwszy przewodniczący Solidarności i zdobywca pokojowej nagrody Nobla, w programie "Gość radia ZET" już po proteście Solidarności przed gmachem sejmu wyznał:

"Wałęsa: Gdybym był na miejscu Tuska wydałbym polecenie spałować (...)

Olejnik: Pałował by Pan członków, działaczy Solidarności?

Wałęsa bez zastanowienia: Tak. Z przewodniczącym na czele."

Niestety stanowisko swe podtrzymywał również w innych wywiadach udzielanych telewizji.

Przypomnę że działacze Solidarności, robotnicy, protestowali 11 maja 2012 przed sejmem, sprzeciwiając się podniesieniu wieku emerytalnego do 67lat.

Pan Lech Wałęsa zapomniał już o jakie ideały walczył i po której stronie. Przypomnę że ludzie z Solidarności sprzeciwiając się podniesieniu wieku emerytalnego, stanęli w obronie 21 postulatów Solidarności z sierpnia 1980, która to tablica została zaliczona w 2003 roku na światową listę dziedzictwa kulturowego UNESCO "Pamięć Świata". Ubolewam że pamięć Lecha Wałęsy okazała się taka krótka, a ideały zmieniły się wraz z "punktem siedzenia".

Poniżej, zgodnie z oryginalną pisownią, postulaty zapisane 18 sierpnia 1980 r. na drewnianych tablicach:

1. Akceptacja niezależnych od partii i pracodawców wolnych związków zawodowych wynikających z ratyfikowanych przez PRL Konwencji nr 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczących wolności związków zawodowych.
2. Zagwarantowanie prawa do strajku oraz bezpieczeństwa strajkującym i osobom wspomagającym.
3. Przestrzegać zagwarantowanej w Konstytucji PRL wolności słowa, druku i publikacji, a tym samym nie represjonować niezależnych wydawnictw oraz udostępnić środki masowego przekazu dla przedstawicieli wszystkich wyznań.
4. Przywrócić do poprzednich praw
a. ludzi zwolnionych z pracy po strajkach w 1970 i 1976 r., studentów wydalonych z uczelni za przekonania,
b. zwolnić wszystkich więźniów politycznych (w tym Edmunda Zadrożyńskiego, Jan Kozłowskiego, Marka Kozłowskiego),
c. znieść represję za przekonania.
5. Podać w środkach masowego przekazu informację o utworzeniu Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego oraz publikować jego żądania.
6. Podać realne działania mające na celu wyprowadzenie kraju z sytuacji kryzysowej poprzez: 
a. podanie do publicznej wiadomości pełnej informacji o sytuacji społeczno-gospodarczej, 
b. umożliwienie wszystkim środowiskom i warstwom społecznym uczestniczenie w dyskusji nad programem reform.
7. Wypłacić wszystkim pracownikom biorącym udział w strajku wynagrodzenie za okres strajku jak za urlop wypoczynkowy, z funduszu Centralnej Rady Związków Zawodowych (CRZZ).
8. Podnieść zasadnicze uposażenie każdego pracownika o 2 tys. zł na miesiąc jako rekompensatę dotychczasowego wzrostu cen.
9. Zagwarantować automatyczny wzrost płac równolegle do wzrostu cen i spadku wartości pieniądza.
10. Realizować pełne zaopatrzenie rynku wewnętrznego w artykuły żywnościowe, a eksportować tylko nadwyżki.
11. Znieść ceny komercyjne oraz sprzedaż za dewizy w tzw. eksporcie wewnętrznym.
12. Wprowadzić zasady doboru kadry kierowniczej na zasadach kwalifikacji, a nie przynależności partyjnej oraz znieść przywilejów Milicji Obywatelskiej, Służby Bezpieczeństwa i aparatu partyjnego poprzez: zrównanie zasiłków rodzinnych, zlikwidowanie specjalnych sprzedaży itp.
13. Wprowadzić na mięso i jego przetwory kartki - bony żywnościowe (do czasu opanowania sytuacji na rynku).
14. Obniżyć wiek emerytalny dla kobiet do 55 lat, dla mężczyzn do 60 lub przepracowanie w PRL 30 lat dla kobiet i 35 dla mężczyzn bez względu na wiek.
15. Zrównać renty i emerytur starego portfela do poziomu aktualnie wypłacanych.
16. Poprawić warunki pracy służby zdrowia, co zapewni pełna opiekę medyczną osobom pracującym.
17. Zapewnić odpowiednią ilość miejsc w żłobkach i przedszkolach dla dzieci kobiet pracujących.
18. Wprowadzić urlop macierzyński płatny przez okres 3 lat na wychowanie dziecka.
19. Skrócić czas oczekiwania na mieszkania.
20. Podnieść diety z 40 do 100 złotych i dodatek za rozłąkę.
21. Wprowadzić wszystkie soboty wolne od pracy. Pracownikom w ruchu ciągłym i systemie czterobrygadowym brak wolnych sobót zrekompensować zwiększonym wymiarem urlopu wypoczynkowego lub innymi płatnymi dniami wolnymi od pracy.

Warto powrócić do tamtych postulatów i głośno upominać się o ich spełnienie. Należałoby zatem egzekwować od polityków spełnienie obietnic wyborczych bez względu na partię z jakiej pochodzą. Cóż to za demokracja skoro politycy nie wypełniają tego do czego się zobowiązują.

A oto stary utwór Kazika odwołujący się do obietnicy Wałęsy że każdemu polakowi da 100 milionów złotych po wyborach (które notabene wygrał):